NETOSEN

ciała drzew nabieraj krwi, na ciałach kobiet rysujemy słoje, kobiety są coraz starsze za kilka zim odnajdziemy na ich skórze wilgotny mech

kobiety patrzą w ciemność, noc przyniesie im w darach kilka planet, będą je niesprawiedliwie dzielić pomiędzy siebie, przez sen będą je nazywać księżycami

jedna z kobiet poszukując światła bierze ogień do ust, odtąd jej słowa przypominają pustynie, z jej warg zbieramy piasek

jedna z kobiet poszukując chłodu bierze do ust wyciągnięty z rzeki kamień, odtąd jej słowa przypominają chłód, z jej warg zbieramy szron